نماز، عامل بخشایش گناه

قرآن كریم گناه را «رین» می‌داند، غبار و چرك می‌داند؛می‌فرماید:هر گناهی كه یك انسان تبهكار می‌كند چركی است بر قلب او:﴿كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَی قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا یَكْسِبُونَ﴾ . چیزی كه این «رین» را شست‌و‌شو می‌كند نماز است؛ نماز این گرد و غبار را شست‌و‌شو می‌كند....«و تطلقها اطلاق الرّبق و شبّه‌ها رسول‌الله (ص) بالحمّة»؛ «حمّه» یعنی چشمه، تكون علی باب الرّجل»؛ نماز مثل چشمه‌ای است در خانهٴ انسان، «فهو یغتسل منها فی الیوم و اللّیله خمس مرّات»؛ انسان نمازگزار، مثل آن است كه شبانه‌روز پنج بار در این چشمهٴ اختصاصی منزلش غَسل و غُسل داشته باشد، «فما عسی أن یبقی علیه من الدرن» ؛ «دَرَن» همان «رین» است؛ «درن» یعنی چرك، یعنی غبار. پس اگر قرآن، گناه را چرك و «رین» می‌داند كه می‌فرماید: ﴿كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَی قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا یَكْسِبُونَ﴾ ، چیزی كه این چرك و غبار را شست‌و‌شو می‌كند نماز است. نماز چشمه است و انسانِ نمازگزار آلوده نخواهد بود. نماز ذكر دائم الهی و اقامه صلات «ذكرالله» است،﴿اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِیراً﴾ امام صادق(ع) فرمود: «إنّ العبد إذا صلّی الصّلاة فی وقتها و حٰافَظَ علیها ارتفعت بیضاء نقیّة»، این همان تمثّل اعمال است و تجسم اعمال؛ اگر كسی نماز را در وقت خواند و محافظش بود و اركان و شرایطش را انجام داد، این نماز بالا می‌رود به عنوان یك امرِ روشن طاهر؛ «ارتفعت بیضاء نقیّة تقول حفظتنی حفظك الله»؛ نماز به نمازگزار می‌گوید: تو مرا حفظ كردی، خدا حفظت كند، «و إذا لم یصلّها لوقتها ولم یحافظ علیها ارتفعت سوداء مظلمة تقول ضیّعتنی ضیّعك الله»

پیغام ورود و خروج

پیچک